ἀφοριστέον
αὐτόχειρες οὔτε τῶν ἀγαθῶν οὔτε τῶν κακῶν γίγνονται τῶν συμβαινόντων αὐτοῖς → for not with their own hands do they deal out the blessings and curses that befall us
English (LSJ)
A one must reject, Arist.EN 1097b34. II one must define or assign, Ph.Bel.92.49, Iamb.Myst. 2.1, Dam.Pr.448; one must separate, τί τινος Gal.9.379, cf. Plot.6.3.1.
Greek (Liddell-Scott)
ἀφοριστέον: ῥημ. ἐπίθ., πρέπει τις νὰ ἀφορίσῃ, ν’ ἀποχωρίσῃ, Ἀριστ. Ἠθ. Ν. 1. 7, 12: - πρέπει τις νὰ ὁρίσῃ, Ἀρχ. Μαθημ. 92D.
Spanish (DGE)
1 hay que distinguir τήν τε θρεπτικὴν καὶ αὐξητικὴν ζωήν Arist.EN 1097b34, τοὺς δ' ... τῶν μὲν ἐπὶ σήψει χυμῶν ἀ. ἐστίν Gal.9.379.
2 hay que determinar κατὰ τὰς τιμήσεις τῶν οἰκιῶν ἀ. ἐστίν, ὅσας τε λόγχας ... Ph.Bel.92.49.
3 hay que excluir (τὴν ψυχήν) τῆς ἐνταῦθα πραγματείας Plot.6.3.1
•c. dat. hay que reservar δυνάμεις τε τοῖς μὲν δαίμοσι γονίμους Iambl.Myst.2.1.
Greek Monotonic
ἀφοριστέον: ρημ. επίθ., αυτό που πρέπει κάποιος να αφορίσει, σε Αριστ.
