νεκυία
τίς Ἑλλὰς ἢ βάρβαρος ἢ τῶν προπάροιθ' εὐγενετᾶν ἕτερος ἔτλα κακῶν τοσῶνδ' αἵματος ἁμερίου τοιάδ' ἄχεα φανερά → what woman Greek or foreign or what other scion of ancient nobility has endured of mortal bloodshed's woes so many, such manifest pains
German (Pape)
[Seite 238] ἡ, od. richtiger, Eust., νέκυια, fem. zu νέκυς, Titel des 11. Gesanges der Od., Todtenopfer, durch welches man die Seelen der Abgeschiedenen aus der Unterwelt heraufbeschwört, um sie zu befragen, also wie νεκυομαντεία, Hdn. 4, 12, 4 νεκυίᾳ χρησάμενον μαθεῖν περὶ τοῦ τέλους τοῦ βίου, vgl. D. Sic. 4, 39; Plut. de aud. p. 2 M; Luc. Nigr. 30 auch = Todtensühne. – Vgl. Lob. Phryn. 494.
French (Bailly abrégé)
v. νέκυια.
Spanish
Russian (Dvoretsky)
νεκυία: правильнее νέκυια ἡ вызывание мертвецов, некромантия Diod., Plut., Luc. (традиционное заглавие XI песни «Одиссеи»).
