δυσποτμέω

Θεὸς πέφυκεν, ὅστις οὐδὲν δρᾷ κακόν → Deus est, qui nihil admisit umquam in se mali → Es ist ein göttlich Wesen, wer nichts Schlechtes tut

Menander, Monostichoi, 234

Click links below for lookup in third sources:

Full diacritics: δυσποτμέω	Medium diacritics: δυσποτμέω	Low diacritics: δυσποτμέω	Capitals: ΔΥΣΠΟΤΜΕΩ
Transliteration A: dyspotméō	Transliteration B: dyspotmeō	Transliteration C: dyspotmeo	Beta Code: duspotme/w

English (LSJ)

A despair of oneself, ἐν ἀρρωστίαις Plb.33.17.1.

[Seite 687] unglücklich sein, Suid. aus Pol.

δυσποτμέω: εἶμαι ἀτυχής, δυστυχῶ, Πολύβ. Ἀποσπ. Γραμμ. 41.

desesperar del destino, abatirse τοῖς ἐν ταῖς πολυχρονίοις ἀρρωστίαις δυσποτμοῦσι Plb.33.17.1, cf. D.S.31.43.

δυσποτμέω: быть несчастливым Polyb., Diod.