Ἰταλιωτικός
From LSJ
ῥᾴδιον φθείρειν φαρμακεύσεσιν ἢ ἀποτροπαῖς ἢ καὶ κλοπαῖς → easy to spoil by means of sorcery or diverting or theft
English (LSJ)
ή, όν, v. sub Ἰταλικός.
French (Bailly abrégé)
ή, όν :
]d'Italiote.
Étymologie: Ἰταλιώτης.
Russian (Dvoretsky)
Ἰτᾰλιωτικός: (ῑτ) италиотскии, италийский (τράπεζαι Plat.; ὀνόματα Luc.).
