δοριπόνος
From LSJ
Cicero, Tusculanarum Disputationum, I.45.109
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
occupé aux travaux de la guerre, belliqueux.
Étymologie: δόρυ, πένομαι.
Russian (Dvoretsky)
δοριπόνος:
1 действующий копьем, т. е. сражающийся (ἄνδρες Eur.);
2 воинственный (ἀσπίδες καὶ λογχαι Ἀχαιῶν Eur.).
