Εὐφήμει, ὦ ἄνθρωπε· ἁσμενέστατα μέντοι αὐτὸ ἀπέφυγον, ὥσπερ λυττῶντά τινα καὶ ἄγριον δεσπότην ἀποδράς → Hush, man, most gladly have I escaped this thing you talk of, as if I had run away from a raging and savage beast of a master
ὀψοδόκη, ἡ (Α)
η οψοθήκη.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ὄψον «τροφή, έδεσμα» + -δόκη (< δέχομαι), πρβλ. καπνοδόκη].