δυσεκφώνητος
From LSJ
τῶν λεγομένων τά μέν κατά συμπλοκήν λέγεται, τά δέ ἄνευ συμπλοκῆς → forms of speech are either simple or composite (Aristotle, Categoriae 1a16-17)
English (LSJ)
δυσεκφώνητον, hard to pronounce, Eust.76.33.
Spanish (DGE)
-ον
difícil de pronunciar, de difícil expresión δυσεκφώνητα γὰρ τὰ τοιάδε λίαν Cyr.Al.Ep. en ACO 1.1.4.28
•subst. τὸ δ. dificultad en pronunciar Eust.76.33
•mús. difícil de ejecutar con la voz los agudos, Anon.Bellerm.94.
German (Pape)
[Seite 678] schwer auszusprechen, Eustath. 76, 32.
Greek (Liddell-Scott)
δυσεκφώνητος: -ον, ὁ δυσκόλως ἐκφωνούμενος, Εὐστ. 76. 33.
