διαχλιδάω

οὐ δικαίως θάνατον ἔχθουσιν βροτοί, ὅσπερ μέγιστον ῥῦμα τῶν πολλῶν κακῶν → unjustly men hate death, which is the greatest defence against their many ills | men are not right in hating death, which is the greatest succour from our many ills

German (Pape)

[Seite 613] = simpl.; davon διακεχλιδώς βαδίζει Archipp. com. bei Plut. Alcib. 1, was Hesych. διαῤῥέων ὑπὸ τρυφῆς erkl.

-ῶ :
part. pf. διακεχλιδώς;
s'abandonner à la mollesse.
Étymologie: διά, χλιδάω.

• Morfología: [sólo perf. part. διακεχλιδώς Archipp.48, διακεχλοιδώς Hsch., inf. διακεχλοιδέναι Hsch.δ 1074]
ser afeminado βαδίζει διακεχλιδώς Archipp.l.c., Hsch.ll.cc.

διαχλῑδάω: (part. pf. διακεχλῑδώς) утопать в роскоши lut.