κροταλίζω
τούτων γάρ ἑκάτερον κοινῷ ὀνόματι προσαγορεύεται ζῷον, καί ὁ λόγος δέ τῆς οὐσίας ὁ αὐτός → and these are univocally so named, inasmuch as not only the name, but also the definition, is the same in both cases (Aristotle, Categoriae 1a8-10)
English (LSJ)
A use rattles or castanets, τινὲς τῶν γυναικῶν, κρόταλα ἔχουσαι, κροταλίζουσι Hdt.2.60: hence ἵπποι κείν' ὄχεα κροτάλιζον rattled them along, Il.11.160. II later, clap, applaud, Anaxil.2, D.Chr.31.162, Alciphr.2.4:—Pass., Ath.4.159e, 11.503f.
German (Pape)
[Seite 1513] klappern od. rasseln lassen; ἵπποι κείν' ὄχεα κροτάλιζον Il. 11, 159, die Rosse rasselten mit den leeren Wagen daher. – Die Schellen, Becken aneinander schlagen, Her. 2, 60 u. Sp. – Uebh. klatschen, Beifall klatschen, wie κροτέω, μετὰ χαρᾶς Ath. IX, 395 a, u. pass., κροταλιζομένου ποτέ τινος τῶν αὐλητῶν XIV, 631 f. ὑπὸ πάντων κροταλισθείς XI, 503 f; auch a. Sp.
Greek (Liddell-Scott)
κροτᾰλίζω: (κρόταλον) ποιῶ κρότον διὰ τῆς συγκρούσεως κροτάλων, παίζω τὰ κρόταλα, κροταλίζω, τινὲς τῶν γυναικῶν, κρόταλα ἔχουσαι, κροταλίζουσι Ἡρόδ. 2. 60· ― ὅθεν, ἵπποι κείν’ ὄχεα κροτάλιζον, τὰ ἔσυρον μετὰ κρότου, Ἰλ. Λ. 160, πρβλ. κροτέω Ι. ΙΙ. παρὰ μεταγεν. ὡς τὸ κροτέω ΙΙ. 2, ἐπικροτῶ, Ἀλκίφρων 2. 4, 5, Ἀθήν. 395Α, 503F. ― Παθ., αὐτόθι 159Ε.
