μογιλάλος

Καλὸν τὸ μηδὲν εἰς φίλους ἁμαρτάνειν → Nihil peccare in amicos est pulcherrimum → Gut ist, sich gegen Freunde nicht versündigen

Menander, Monostichoi, 279

Click links below for lookup in third sources:

Full diacritics: μογῐλάλος	Medium diacritics: μογιλάλος	Low diacritics: μογιλάλος	Capitals: ΜΟΓΙΛΑΛΟΣ
Transliteration A: mogilálos	Transliteration B: mogilalos	Transliteration C: mogilalos	Beta Code: mogila/los

English (LSJ)

[ᾰ], ον, (μόγις, λαλέω)

A having an impediment in one's speech, LXXIs.35.6, Ev.Marc.7.32, Ptol.Tetr.150, Vett.Val.73.12, Aët. 8.38.

[Seite 196] schwer redend, sprechend, mit schwerer Zunge, N. T. Bei den LXX, auch = stumm.

μογῐλάλος: -ον, ὁ μόλις λαλῶν, Α. Β. 100· βωβός, ἄλαλος, Ἑβδ. (Ἰησ. ΛΕ΄, 6,) Καιν. Διαθ.

ος, ον :
1 qui parle difficilement, qui bégaie;
2 muet.
Étymologie: μόγις, λαλέω.