ἀθέτησις

English (LSJ)

ἡ,

   A a setting aside, abolition, ἁμαρτίας Ep.Heb.9.26, cf. S.E.M.8.142; 'annulling' of a deed, PLond.2.142.24 (i A. D.).    II rejection (of a spurious passage), A.D.Synt.5.8, D.L.3.66; generally, rejection, opp. ἐποχή, Cic.Att.6.9.3.    III breach of faith, Vett.Val.191.24 (pl.).

Greek (Liddell-Scott)

ἀθέτησις: ἡ, τὸ θέτειν κατὰ μέρος, παραμελεῖν, κατάργησις, Σέξτ. Ἐμπ. Μ. 8. 142. ΙΙ. ἀπόρριψις (νόθου χωρίου συγγραφέως), Διογ. Λ. 3. 66, πρβλ. Κικ. πρὸς Ἀττ. 6. 9.

French (Bailly abrégé)

εως (ἡ) :
1 abolition, annulation, rejet en gén.
2 t. de gramm. rejet d’une leçon vicieuse, athétèse (indiquée par l’ὀβελός —, Zénodote d’Éphèse).
Étymologie: ἀθετέω.

Spanish (DGE)

-εως, ἡ
I 1anulación, abrogación ἐντολῆς Ep.Hebr.7.18, ἁμαρτίας Ep.Hebr.9.26, en la fórmula εἰς ἀθέτησιν καὶ ἀκύρωσιν para su anulación y abrogación de documentos, convenios, etc. PLond.142.24 (I d.C.), 332.21 (II d.C.), BGU 196.21, PMil.Vogl.225.16, PWisc.13.8 (todos II d.C.), πρὸς ἀθέτησίν τι τούτων ἄγειν POxy.492.9 (II d.C.), cf. PMed.7.24 (I d.C.)
•eliminación δογμάτων Phlp.Aet.512.12
•refutación S.E.M.8.142.
2 rechazo Cic.Att.123.3, ἀθετήσεις σωφροσύνης Pall.V.Chrys.20.610, ἄρνησίν τε καὶ ἀθέτησιν τῆς ἀληθινῆς θεότητος Gr.Nyss.Eun.3.6.4
•filol. atétesis (de pasajes espúreos), A.D.Synt.5.8, D.L.3.66, Basil.M.29.89A.
3 infidelidad de David para con su rey Saúl, LXX 1Re.24.12, de las mujeres ἀθετήσεις καὶ δόλοι γυναικῶν Vett.Val.187.2, cf. 182.1.
II engaño, falacia, Gloss.2.38.

English (Abbott-Smith)

† ἀθέτησις, -εως, ἡ (< ἀθετέω), [in LXX, usually of unfaithful, rebellious action: I Ki 24:12 (פֶּשַׁע), Je 12:1 (בֶּגֶד), Da TH 9:7 (מַעַל), II Mac 14:28 *;]
a disannulling, setting aside: He 7:18 9:26 (for similar usage in π., v. Deiss., BS, 228 f.; MM, VGT, s.v.). †