κελάδων

From LSJ

Ὡς ἡδὺ τὸ ζῆν μὴ φθονούσης τῆς τύχης → Quam vita dulce est, fata dum non invident → Wie süß zu leben, wenn das Glück nicht neidisch ist

Menander, Monostichoi, 563

French (Bailly abrégé)

οντος;
sonore, retentissant.
Étymologie: part. de κελάδω.

English (Autenrieth)

οντος: part., sounding, Il. 21.16†.

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

κελάδων, gen. -οντος [κέλαδος] luid klinkend, bruisend, ruisend.