πριγκιπάτο

From LSJ

μοχθεῖν τε βροτοῖσ(ιν) άνάγκη → and you mortals must endure trouble (Euripides' Hippolytus 208)

Source

Greek Monolingual

το / πριγκιπᾱτον, ΝΜ και πριγκηπάτο Ν
η ιδιότητα και το αξίωμα του πρίγκιπα
νεοελλ.
χώρα ή κρατίδιο το οποίο διοικείται από ηγεμόνα που φέρει τον τίτλο του πρίγκιπα, μικρή ηγεμονία («το πριγκιπάτο του Λίχτενσταϊν»).
[ΕΤΥΜΟΛ. < λατ. principatus «αρχή, ηγεμονία»].