σωμόβουβλον

From LSJ

χαῖρ', ὦ μέγ' ἀχρειόγελως ὅμιλε, ταῖς ἐπίβδαις, τῆς ἡμετέρας σοφίας κριτὴς ἄριστε πάντων → all hail, throng that laughs untimely on the day after the festival, best of all judges of our poetic skill

Source

Greek Monolingual

τὸ, Μ
κρέας από βουβάλι.
[ΕΤΥΜΟΛ. < σῶμα + βούβαλος.