γλαυκειοῦς

English (LSJ)

οῦν,

   A = γλαύκινος, IG2.759 ii 11 (iv B. C.).

Greek (Liddell-Scott)

γλαυκειοῦς: ᾶ, οῦν, γλαύκινος, ἔχων χρῶμα γλαυκόν, CIA ΙΙ, 759, Π, 11· πρβλ. βατραχειοῦς, (ᾶ, οῦν), φοινικειοῦς, κλ.

Spanish (DGE)

-οῦν
de color gris azulado χιτωνίσκος IG 2².1523.2.18, cf. 1518.52 (ambas IV a.C.).

Greek Monolingual

γλαυκειοῡς -ᾱ, -οῡν (Α)
αυτός που έχει γλαυκό χρώμα.
[ΕΤΥΜΟΛ. < γλαυκός. Η λ. χρησιμοποιήθηκε για να χαρακτηρίσει το ιμάτιο, τον χιτώνα. Για τον σχηματισμό της λ. πρβλ. βατραχειούς, φοινικιούς, επίθετα επίσης δηλωτικά χρωμάτων].