πάνολβος

English (LSJ)

ον, = foreg., A.Supp.582 (lyr.).

German (Pape)

[Seite 461] = Vorigem, Aesch. Suppl. 577. – Unregelmäßiger superl. πανόλβιστος, Orac. Sib., was nicht von ὀλβιστός abzuleiten.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
tout à fait heureux;
Sp. πανόλβιστος.
Étymologie: πᾶν, ὄλβος.

Greek Monolingual

-ον, Α
πανόλβιος, πανευτυχής.
[ΕΤΥΜΟΛ. < παν- + ὄλβος «ευμάρεια, ευδαιμονία» (πρβλ. πολύ-ολβος)].

Russian (Dvoretsky)

πάνολβος: вполне счастливый Aesch.