λυμαντής

English (LSJ)

οῦ, ὁ, = foreg.,

   A γάμος λ. βίου S.Tr.793: also λῡμ-αντικός, ή, όν, Muson.Fr.8p.34H., Epict.Gnom.9: c. gen., δόγματα λ. οἴκων Arr.Epict.3.7.20; φυομένων (καρπῶν) Ph.2.429.

French (Bailly abrégé)

οῦ (ὁ) :
c. λυμαντήρ.

Greek Monolingual

λυμαντής, ὁ (Α) λυμαίνω
ως επίθ. καταστρεπτικός, ολέθριος, λυμεώνας («καὶ τὸν Οἰνέως γάμον οἷον κατακτήσαιτο λυμαντὴν βίου», Σοφ.).

Greek Monotonic

λυμαντής: -οῦ, ὁ, ως επίθ., αυτός που καταστρέφει, καταστροφέας, με γεν., σε Σοφ.

Russian (Dvoretsky)

λῡμαντής: οῦ ὁ Soph. = λυμαντήρ.

Middle Liddell

λυμαντής, οῦ,
as adj. ruining, c. gen., Soph.