βρωμάομαι
English (LSJ)
(βρέμω)
A bray, βρωμησάμενος Ar.V.618; bellow, of the stag or hart, Arist.HA579a1. III suffer hunger, Hsch. (also aor. Act.).
German (Pape)
[Seite 467] dep. med., 1) nach Hesych. Appetit haben. – 2) Moeris u. Andere vom Eselgeschrei, βρωμησάμενος Ar. Vesp. 618; vgl. βρόμος, – 3) stinken, = βρωμέω, Arist. H. A. 6, 29.
Greek (Liddell-Scott)
βρωμάομαι: ἀποθ., ὀγκῶμαι, «γκαρίζω», Λατ. rudere, βρωμησάμενος Ἀριστοφ. Σφηξ. 618. ΙΙ. = βρωμέω, ἐπὶ τοῦ ἐλέφαντος, Ἀριστ. Ἱστ. Ζ. 6. 29, 6.
French (Bailly abrégé)
-ῶμαι;
braire ; réer.
Étymologie: DELG βρέμω.
Spanish (DGE)
pedir de comer Hsch.ε 110.
bramar, del burro rebuznar κεχηνὼς βρωμησάμενος rebuznando a mandíbula batiente Ar.V.618, Paus.Gr.β 23, Hsch.
•de venados berrear Arist.HA 579a1.
• Etimología: v. βρέμω.
Greek Monotonic
βρωμάομαι: αποθ., γκαρίζω, Λατ. rudere· βρωμησάμενος, σε Αριστοφ. (ηχομιμ. λέξη).
Russian (Dvoretsky)
βρωμάομαι:
I βρέμω кричать, реветь Arph.
II βρῶμος дурно пахнуть (βρωμᾶται ὁ ἐλέφας ὥσπερ οἱ τράγοι Arst.).
Middle Liddell
[Formed from the sound.]
Dep. to bray, Lat. rudere, βρωμησάμενος Ar.