βρῶμος

From LSJ

ὥστε πλείους ἢ χιλίας ἱεροδούλους ἐκέκτητο ἑταίρας → it owned more than a thousand temple-slaves, courtesans

Source
Click links below for lookup in third sources:
Full diacritics: βρῶμος Medium diacritics: βρῶμος Low diacritics: βρώμος Capitals: ΒΡΩΜΟΣ
Transliteration A: brō̂mos Transliteration B: brōmos Transliteration C: vromos Beta Code: brw=mos

English (LSJ)

(A), ὁ, (βιβρώσκω) = βρῶμα, Arat.1021.(B), ὁ, stink, noisome smell, LXX Jb.6.7, al., Gal.7.214, Sch.Nic.Al.519, Dsc.Alex.Praef. (Condemned by Phryn.133; βρόμος is freq. f.l.)

Spanish (DGE)

-ου, ὁ
• Grafía: graf. βρόμος Hsch.
alimento, comida Arat.1021
forraje Hsch., Hippiatr.Paris.22.

-ου, ὁ
• Grafía: graf. βρόμος Hsch.
fetidez, olor fuerte βρώμου τινὸς ἢ βορβόρου διαφθειρόμενα Gal.7.214, ἀποπλύνοντες τὰ θαλάσσια <ὕδατα> τοῦ βρώμου τοῖς γλυκέσιν eliminando el mal olor de las aguas de mar con aguas dulces en el proceso de fabricación de la sal, Sch.Nic.Al.520e, cf. Dsc.Alex.praef.p.8, Hsch.
considerada palabra incorrecta por Phryn.126.

German (Pape)

[Seite 467] ὁ, 1) = βρώμη, Arat. 1021. – 2) Gestank, Bocksgeruch der Tiere, Diosc.; vgl. Lob. zu Phryn. 156.

Russian (Dvoretsky)

βρῶμος:дурной запах, зловоние Anth.

Greek (Liddell-Scott)

βρῶμος: ὁ (βιβρώσκω) = βρῶμα, Ἄρατ. 1021.

Greek Monolingual

(I)
βρῶμος, ο (Α) βιβρώσκω
το βρώμα, η τροφή.
(II)
βρῶμος, ο και βρόμος, ο (Α)
κακοσμία, βρόμα.
[ΕΤΥΜΟΛ. Βλ. λ. βρόμος (II)].

Frisk Etymological English

Grammatical information: m.
Meaning: stench (LXX, Gal.)
Other forms: Sometimes βρόμος
Derivatives: βρῶμα ordure(?; Ev. Marc. 7, 19). βρωμώδης, βρομώδης stinking (Str.); βρωμέω (-ο-) id. (Al.).
Origin: XX [etym. unknown]
Etymology: No etym. Supposed to be identical with βρόμος noise, Kretschmer Glotta 9, 222f., 11, 98, Hatzidakis, Glotta 22 (1934) 130-3. Diff. Kalitsunakis, Glotta 12,198. - Lat. bromus, bromosus, exbromo is a loan. The word lives on in the element, Fr. brome etc.

Frisk Etymology German

βρῶμος: {brō̃mos}
Grammar: m.
Meaning: Gestank, falsch für βρόμος (LXX, Gal. u. a.) wohl in Anlehnung an βρῶμα (vgl. Ev. Mark. 7, 19).
Derivative: Davon βρωμώδης, βρομώδης stinkend (Str., Plu., Ath. usw.); βρωμέω (-ο-) übel riechen (Al.).
Etymology: Mit βρόμος Geräusch identisch; das Wort ist im Sinn von Furz aus der akustischen in die Geruchssphäre übergegangen, vgl. ngr. κρούω stoßen, farzen, stinken. Hatzidakis Anh. zu Ἀθ. 27, 3ff., dazu Kretschmer Glotta 9, 222f., 11, 98. Anders z. B. Kalitsunakis, s. Glotta 12, 198. Vgl. auch ngr. βρομεῖ es stinkt s. βρέμω. — Daraus lat. bromus, bromosus, exbromo.
Page 1,275