βύας

Revision as of 14:40, 2 October 2019 by Spiros (talk | contribs) (1a)

English (LSJ)

ου, ὁ,

   A eagle-owl, Strix bubo, Arist.HA592b9 (v.l. βρύας) βύας ἔβυξε an owl hooted, D.C.56.29, 72.24. (Onomatop.)

German (Pape)

[Seite 467] ὁ, der Uhu, Arist. H. A. 8, 3; auch βρύας u βῦζα.

Greek (Liddell-Scott)

βύας: -ου, ὁ, νυκτερινὸν πτηνόν, εἶδος μεγάλης γλαυκός, «μποῦφος», Ἀριστ. Ἱστ. Ζ. 8. 3, 2· βύας ἔβυξε, «ἕνας μποῦφος ἐφώναξε», Δίων Κ. 56. 29., 72. 24· - ὁ τύπος βῦζα καὶ τὸ ῥῆμα βύζω δεικνύουσιν ὅτι τὸ βρύας εἶναι ἐσφ. γραφὴ παρ’ Ἀριστ.

French (Bailly abrégé)

ου (ὁ) :
hibou, oiseau.
Étymologie: onomatopée ; cf. lat. bubo.

Spanish (DGE)

-ου, ὁ orn. buho, Strix bubo Arist.HA 592b9, Artem.3.65, β. ἔβυξε como signo de mal agüero, D.C.40.17.1, 56.29.3.

• Etimología: De origen onomat., cf. arm. bu ‘lechuza’, pers. būm, lat. būbū.

Greek Monolingual

ο (Α βύας)
νυκτόβιο αρπακτικό, το μεγαλύτερο στην οικογένεια των γλαυκιδών, ο μπούφος.
[ΕΤΥΜΟΛ. Πρόκειται για ονοματοποιημένο τύπο. Ανάγεται σε ινδοευρ. b (e) u-, bh (e) u-, ηχομιμητικό στοιχείο
(πρβλ. αρμ. bu «κουκουβάγια») περσ. būm, λατ. būbo «βύας»)].

Russian (Dvoretsky)

βύας: ου ὁ Arst. v. l. = βρύας.

Frisk Etymological English

Grammatical information: m.
Meaning: eagle-owl, Strix bubo (Arist.).
Derivatives: Verb βύζω (βύας ἔβυξε D. C., s. Schwyzer 716). Postverbal βῦζα = βύας (Nic.).
Origin: ONOM [onomatopoia, and other elementary formations]
Etymology: From the imitation βῦ after the nouns in auf -ας (Schwyzer 461, Chantr. Form. 27f., 30). Elementary sound-imitation: Arm. bu owl (= Georg. bu), NPers. būm id., Lat. būbō, Bulg. buh. See Pok. 97f., Schrader-Nehring Reallex. 2, 216. André, Oiseaux 45. Cf. βύκτης.

Frisk Etymology German

βύας: {búās}
Grammar: m.
Meaning: Uhu (Arist., D. C.).
Derivative: Aus der Lautimitation βῦ nach den Nomina auf -ας (Schwyzer 461, Chantraine Formation 27f., 30). Daneben nach den Verba auf -ζω βύζω (βύας ἔβυξε D. C., vgl. Schwyzer 716). Postverbal βῦζα = βύας (Nik.).
Etymology : Elementare Schallnachahmung: arm. bu Eule (= georg. bu), npers. būm ib., lat. būbō Uhu, bulg. buh ib.. Weiteres Material bei WP. 2, 112f., Pok. 97f., W.-Hofmann 119, Schrader-Nehring Reallex. 2, 216. — Vgl. βύκτης und βοάω.
Page 1,275