μερολήπτης

Greek Monolingual

ο
αυτός που μεροληπτεί, μεροληπτικός.
[ΕΤΥΜΟΛ. < μέρος + -λήπτης (< λαμβάνω), πρβλ. δωρολήπτης, προσωπολήπτης. Η λ. μαρτυρείται από το 1839 στον Α. Φραντζή].