εὐθύωρος

English (LSJ)

ον, A in a straight direction: mostly in neut. εὐθύωρον as adverb, = εὐθύς, εὐ. ἄγειν X.An.2.2.16, Ael. NA11.16; ὁρᾶν ib.7.5: as adjective, εὐθύωρον τὴν ἀναχώρησιν ἐποιήσαντο Anon. ap. EM391.42, cf. Procop.Aed.2.2.

German (Pape)

[Seite 1072] (ὥρα, od. ist ωρος ein bloßes Suffixum?), wohl nur im neutr. εὐθύωρον, das, adverbial gebraucht, von den VLL, κατ' εὐθεῖαν erkl., auch εὐθυωρόν accentuirt wird, geradeaus, geradezu, οὐδ' ἀπέκλινε – ἀλλ' εὐθύωρον ἄγων Xen. An. 2, 2, 16, wie Ael. H. A. 11, 16 u. Sp., die es auch von der Zeit = "auf der Stelle" brauchen.

Greek (Liddell-Scott)

εὐθύωρος: -ον, κατ’ εὐθεῖαν διεύθυνσιν ἐν χρήσει μόνον ἐν τῷ οὐδετ. εὐθύωρον, ὡς Ἐπίρρ. εὐθύς, εὐθύωρον ἄγων, κατ’ εὐθεῖαν, Ξεν. Ἀν. 2. 2, 16, πρβλ. Αἰλ. π. Ζ. 11. 16· ὁρᾶν αὐτόθι 7. 5. (Ἡ κατάληξις -ωρος οὐδεμίαν δύναται νὰ ἔχῃ σχέσιν πρὸς τὸ ὥρα ὡς δεικνύει ἡ σημασία).

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
direct ; adv. • εὐθύωρον en ligne droite, directement.
Étymologie: εὐθύς, ὥρα.

Greek Monolingual

εὐθύωρος, -ον (Α)
1. αυτός που έχει ευθεία κατεύθυνση
2. (το ουδ. ως επίρρ.) εὐθύωρον
α) ευθύς, αμέσως («εὐθύωρον θνῄσκει», Προκ.)
β) σε ευθεία διεύθυνση («ἄγει δὲ αὐτὸς εὐθύωρον ἐπὶ τὴν κοίτην τοῦ δράκοντος πνεῦμα θεῑον», Αιλ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < ευθυ- + όρος «όριο». Το -ω- λόγω συνθέσεως (πρβλ. δίωρος, τέτρωρος)].

Greek Monotonic

εὐθύωρος: -ον, αυτός που έχει ευθεία διεύθυνση· ουδ. εὐθύωρον ως επίρρ., = εὐθύς, σε Ξεν. (αμφίβ. προέλ.).

Middle Liddell

in a straight direction: in neut. εὐθύωρον as adv. = εὐθύς, Xen. [deriv. uncertain]