κονιατήρ

Revision as of 19:41, 27 September 2022 by Spiros (talk | contribs)

English (LSJ)

ῆρος, ὁ, plasterer, IG42(1).102.251 (Epid.).

Greek Monolingual

κονιατής και κονιαστής, ο (Α κονιάτης και κονιατήρ)
εργάτης ειδικός στις επιχρίσεις με κονίαμα, αυτός που γυψώνει ή επιχρίει με πηλό, σοβατζής.
[ΕΤΥΜΟΛ. < κονιῶ. Ο τ. κονιατήρ < κονιῶ + επίθημα -τήρ (πρβλ. κρατήρ, στατήρ)].