sciscitor

Latin > English (Lewis & Short)

sciscĭtor: ātus, 1,
I v. dep. a. scisco, to inform one's self; to ask, inquire, question, examine, interrogate, etc. (class.; syn.: percontor, interrogo); constr. regularly, ex (ab) aliquo aliquid, de aliquā re, with a rel.clause or absol.; also (post-Aug.) with aliquem quid.
   (a)    With acc. rei: Epicuri ex Velleio sciscitabar sententiam, Cic. N. D. 1, 7, 17: sententiam ex aliquo (with requirere), id. de Or. 1, 23, 105: id sciscitari, id. Or. 16, 52: consulis voluntatem, Liv. 7, 26. consilium ejus, Tac. H. 2, 33: imperia ducum sciscitando, id. ib. 1, 84: diversa, id. ib. 2, 34: mores naturasque hominum, Gell. 1, 9, 2.—
   (b)    With de: de victoriă sciscitantes, Cic. Div. 1, 34, 76: de unoquoque nostrum sciscitantur omnes, id. Phil. 14, 7, 19: de Domitio, ut facis, sciscitare, ubi sit, id. Att. 9, 15, 4.—
   (g)    With an indirect question: lubet prius sciscitari quid sit, Ter. Eun. 3, 4, 10; Liv. 1, 9; 1, 54; 1, 56; 2, 12 al.; Suet. Claud. 10; id. Ner. 48; id. Vit. 17 al.: ab utroque sciscitor, cur, etc., Cic. N. D. 1, 9, 21.—
   (d)    Absol.: elicuit comiter sciscitando, ut fateretur, etc., Liv. 6, 34; cf. id. 1, 5; Quint. 9, 2, 7: si de vetere jure discendum esset, issem plane sciscitatum ad istos, Gell. 12, 13, 3.—（ε) Aliquem: sciscitatum deos descendunt, Liv. 45, 27: ut mane singulos, anne jentassent, sciscitaretur, Suet. Vit. 7; so id. Calig. 28; id. Dom. 15.
   a Act. collat. form: paucula etiam sciscitare prius volo, Plaut. Merc. 2, 3, 52. —
   b sciscĭtātus, a, um, pass.: omnium sententiis occultius sciscitatis, Amm. 25, 8, 12.