cumulate

Latin > English (Lewis & Short)

cŭmŭlātē: adv., v. cumulo,
I P. a. fin.

Latin > French (Gaffiot 2016)

cŭmŭlātē¹³ (cumulatus), en comblant la mesure, pleinement, abondamment : Cic. Verr. 2, 5, 165 ; Fin. 2, 42 ; etc. || -ius Cic. Or. 54 ; -issimē Cic. Fam. 5, 11, 1.

Latin > German (Georges)

cumulātē, Adv. m. Compar. u. Superl. (cumulatus), in gehäuftem, reichlichem Maße, zur vollen Genüge, reichlich, si pro vestris in me meritis parum vobis cumulate gratias egero, Cic.: cumulate publicanis satis factum (est), Cic. ep.: quod prolixe tibi cumulateque contigit, Plin. pan.: quoniam coepi cumulatius hoc munus augere, quam a te postulatum est, Cic.: nec enim tu mihi habuisti gratiam, verum etiam cumulatissime rettulisti, Cic.: cumulatissime pars reddita est, Augustin. epist. 20, 1.