progigno

Revision as of 09:33, 15 August 2017 by Spiros (talk | contribs) (3_10)

Latin > English (Lewis & Short)

prō-gigno: gĕnŭi, gĕnĭtum, 3, v. a.,
I to beget, bear, bring forth, produce (rare but class.): neque natus est neque progignetur, Plaut. True. 4, 1, 1: in seminibus vis inest earum rerum, quae ex iis progignuntur, Cic. Div. 1, 56, 128: illam terra parens Progenuit, Verg. A. 4, 180: te saevae progenuere ferae, Ov. H. 7, 38: sensum progignere acerbum, Lucr. 4, 670: novos motus rerum, id. 2, 81: quia nolebam ex me morem progigni malum, Plaut. Ps. 1, 5, 77; v. Ritschl ad h. l.: Eurotae progignunt flumina myrtus, Cat. 64, 89.

Latin > French (Gaffiot 2016)

prōgignō,¹³ gĕnŭī, gĕnĭtum, ĕre, tr., engendrer, créer, mettre au monde : Pl. Truc. 699 ; Cic. Div. 1, 128 || produire : Pl. Ps. 492 ; Lucr. 4, 670 ; Cic. Off. 3, 66.

Latin > German (Georges)

prō-gīgno, genuī, genitum, ere, hervorbringen, erzeugen, gebären, Plaut., Cic. u.a. – bildl., quia nolebam ex me morem progigni malum, kein böses Beispiel geben wollte, Plaut. Pseud. 492. – / progenitur, Paul. Dig. 38, 10, 10. § 17.