μάσσων

Revision as of 12:34, 17 August 2017 by Spiros (talk | contribs) (slb)

English (LSJ)

ὁ and ἡ, neut. μάσσον (v. Hdn.Gr.2.942), gen. μάσσονος, poet. Comp. of μακρός (from μᾰκ-yων),

   A longer, ἔτι μ. Od.8.203; μάσσον' ἢ ὡς ἰδέμεν greater than one else could see, Pi.O.13.113; μάσσον' ἀριθμοῦ too many for counting, Id.N.2.23; τὰ μάσσώ μὲν τί δεῖ λέγειν; A.Ag.598, cf. Pers.440; ὁ μ. βίοτος ib.708 (troch.); [ἔλαφοι] μάσσονες ἢ ταῦροι Call.Dian.102: c. acc. cogn., μῆκος μάσσων Nic. Th. 224: in Prose, μ. ὁδός X.Cyr.2.4.27; μάσσω δρόμον (prob.) Id.Lac. 12.5. Adv., μάσσον ὡς ἐμοὶ γλυκύ (nisi leg. μάσσον' ὧν) A.Pr.629.

German (Pape)

[Seite 98] μᾶσσον, od. nach Draco p. 52, 24 μάσσον, unregelmäßiger compar. zu μακρός, = μακρότερος, länger; Od. 8, 203; Aesch. Pers. 444; Xen. bei Suid. Es steht für μακίων, von μᾶκος = μῆκος, wie ἐλάσσων für ἐλαχίων, θάσσων für ταχίων u. ä.

Greek (Liddell-Scott)

μάσσων: ὁ καὶ ἡ, οὐδ. μᾶσσον, γεν. μάσσονος, ἀνώμαλον ποιητ. συγκρ. τοῦ μακρός, ἀντὶ μακρότερος, Ὀδ. Θ. 203· καὶ πᾶσαν κατὰ Ἑλλάδ’ εὑρήσεις ἐρευνῶν μάσσον’ ἢ ὡς ἰδέμεν, «καὶ πᾶσαν τὴν Ἑλλάδα ἐπιπορευόμενος εὑρήσεις μείζονα ἔργα πεποιηκότα ἢ ὡς δύνασαι ἰδεῖν» (Σχολ.), Πινδ. Ο. 13. 162· μάσσον’ ἀριθμοῦ, μείζονα ἢ ἀριθμεῖσθαι, δηλ. ὑπερβαίνουσι πάντα ἀριθμόν, ὁ αὐτ. ἐν Ν. 2. 35· τὰ μάσσω μὲν τί δεῖ λέγειν; Αἰσχύλ. Ἀγ. 598, πρβλ. Πέρσ. 440· ὁ μ. βίοτος αὐτόθι 708. Ἐπίρρ., μασσόνως ἢ ’μοὶ γλυκὺ (κατὰ τὸν Elmsl. ἀντὶ μᾶσσον ὡς ἐμοὶ) ὁ αὐτ. ἐν Προμ. 629. - Πρβλ. μειζόνως, (τὸ μάσσων φαίνεται τύπος ἰσοδύναμος τῷ μείζων, ἴδε ἐν λέξ. μέγας· ἴδε ὡσαύτως μασι-, καὶ πρβλ. ἐλάσσων, βράσσων.)

French (Bailly abrégé)

1ων, ον ; gén. ονος;
plus long, plus grand.
Étymologie: Cp. de μακρός.
2part. prés. de μάσσω.

English (Slater)

μάσσων
   1 more, greater in quantity. εὑρήσεις ἐρευνῶν μάσσον' ἢ ὡς ἰδέμεν (byz.: μᾶσσον codd.: sc. ἃ ἐκράτησε) (O. 13.113) c. gen., τὰ δ' οἴκοι μάσσον ἀριθμοῦ pr. (N. 2.23) ζώει δὲ μάσσων ὄλβος ὀπιζομένων pr. (I. 3.5)

English (Slater)

μάσσων
   1 more, greater in quantity. εὑρήσεις ἐρευνῶν μάσσον' ἢ ὡς ἰδέμεν (byz.: μᾶσσον codd.: sc. ἃ ἐκράτησε) (O. 13.113) c. gen., τὰ δ' οἴκοι μάσσον ἀριθμοῦ pr. (N. 2.23) ζώει δὲ μάσσων ὄλβος ὀπιζομένων pr. (I. 3.5)