προμελετάω

English (LSJ)

   A practise beforehand, ἃ δεῖλέγειν Ar.Ec.117; τὴν μέθοδον Pl.Sph.218d: c. inf., π. ἐλαύνειν X.Ath.1.20: abs., Ar.Th.1177, Plb.10.47.3.    2 acquire a habit of, c. inf., Diocl.Fr.27:—Pass., τὸ μὴ -ηθέν that to which one is not accustomed, Sor.1.26.    II Medic., to be threatening, of disease (cf. μελετάω 11.6), in Med., Ruf. Fr.61(2).

German (Pape)

[Seite 734] vorher üben od. treiben; Ar. Eccl. 117, Plat. Soph. 218 d u. Folgde, wie Pol. 10, 47, 3.

Greek (Liddell-Scott)

προμελετάω: μελετῶ προηγουμένως, ἃ δεῖ λέγειν Ἀριστοφ. Ἐκκλ. 117· τὴν μέθοδον Πλάτ. Σοφ. 218D· μετ’ ἀπαρ., πρ. ἐλαύνειν Ξεν. Ἀθην. 1. 20· ― ἀπολ., Ἀριστοφ. Θεσμ. 1177, Πολύβ. 10. 47, 3.

French (Bailly abrégé)

-ῶ :
s’exercer d’avance à, acc..
Étymologie: πρό, μελετάω.

English (Strong)

from πρό and μελετάω; to premeditate: meditate before.

English (Thayer)

προμελέτω; to meditate beforehand: Aristophanes, Xenophon, Plato).