Search results

μάντιν ἐρείομεν ἢ ἱερῆα ἢ καὶ ὀνειροπόλον 1, 62, wie Soph. O. R. 233; ἤ τις Ἀπόλλων ἢ Πὰν ἢ Ζεύς Aesch. Ag. 55; ἢ σεισ μὸν ἢ βροντὴν ἢ Διὸς σέλας Soph

particules : ἦ ἄρα OD, ἦ ἄρ IL, ἦ ῥα IL, ἦ δή IL, ἦ μάν IL, ἦ μέν IL, ἦ τε IL, ἦ θήν IL, m. sign. ; ἦ κάρτα ESCHL certes, tout à fait, bien sûr ; ἦ μάλα IL

(AM ἡ) θηλ. του άρθρ. ὁ, (ἡ, το) αρχ. στον Όμ. και με αντωνυμική σημασία, αντί αὕτη. [ΕΤΥΜΟΛ. Βλ. λ. ο]. (VII) ἥ (Α) θηλ. της αναφ. αντων. ὅς (ἥ, ὅ). [ΕΤΥΜΟΛ

ἠ: 5. {ē} Meaning: wenn (kypr. dor.) See also: s. εἰ. Page 1,619

όπως: ἦ ἄρα, ἦ ἄρα δή, ἦ ἄρ', ἦ ἄρ' τε, ἦ ρα, ἦ ράνυ, ἤ γάρ, ἦ γάρ τοι, ἦ δή, ἦ δή που, ἦ δῆτα, ἦ θήν, ἦ κάρτα, ἦ μάλα, ἦ μάλα δή, ἦ νυ, ἦ τάχα, ἦ τε 4

[Seite 1148] die, s. ὁ, ἡ, τό, – ἥ, s. ὅς, ἥ, ὅ. fém. de l'art. ὁ. epic forms, gen. τοῖο, du. τοῖιν, pl. τοί, ταί, gen. τάων, dat. τοῖσι, τῆς(ι): (1) as

bei Hom. vorkommt, so ist die Vrbdg ᾑ θέμις ἐστίν mit Spitzner u. Bekker in ἣ θέμις ἐστίν zu ändern, Il. 2, 73 u. öfter (s. θέμις); vgl. Buttm. Lexil. I

стала произноситься как i); ηʹ = 8; ͵η = 8000. η, ῆτα, der siebente Buchstabe des griechischen Alphabets, als Zahlzeichen ηʹ = 8, ͵η = 8000. Erst spät (403

2） 八個（2） 路13:4； 彼前3:20 tb. ηʹ ocho ref. a la Ogdóada, los ocho dioses de la cosmogonía hermopolitana ὃν δορυφοροῦσιν οἱ ηʹ φύλακες a quien protegen con

σελίγνιον ἄναλον καὶ τυρὸν αἴγειον δίδου ἑκάστῳ σελιγνίου δραχμὰς ηʹ, τυροῦ δραχμὰς ηʹ toma harina de trigo sin sal y un queso de cabra y dale a cada uno

adv. in the phrase ἣ θέμις ἐστίν, as is right. See ὅς. see ὅς. ἥ: θηλ. της αναφορ. αντων. ὅς. s. ὅς, ἥ, ὅ. ἥ: II как: только в выраж. ἣ θέμις ἐστί Hom. как

77.θʹ.6 •fig. enseñar, mostrar ἅπασιν ἀνεπήγασας διδάγματα θεῖα Rom.Mel.79.ηʹ.2. ἀναπηγάζω (Μ) αναβλύζω. Abkhaz: арҵара; Afrikaans: leer, onderrig; Alabama:

μετὰ γεν., Ἑβδ. (Γέν. ΛΗʹ, 7, Ἔξοδ. ΚΗʹ, 26, 31, Εὐαγγ. κ. Λουκ. αʹ, 8, Πράξ. ηʹ, 21). from ἐν and ἀντί; in front of (i.e. figuratively, presence): before

von edlem Gemüth, Eust. -ον magnánimo, entre los crist. santo Rom.Mel.69.ηʹ.3, 82.κζʹ.1. -ον (Μ γενναιόφρων, -ον) αυτός που έχει γενναίο φρόνημα νεοελλ

< φρ. κἄν τι για τον μεν τ. ὁκάτι βλ. κάποιος, κάπου]. (II) το 1. η πτυχή, η πιέτα, η δίπλα (α. «κάνε το πανί τρία κάτια» β. «έγινε δύο κάτια» — διπλώθηκε

λαβὼν σελίγνιον ἄναλον καὶ τυρὸν αἴγειον δίδου ἑκάστῳ σ. δραχμὰς ηʹ, τυροῦ δραχμὰς ηʹ toma harina de trigo sin sal y un queso de cabra y dale a cada uno

but its self-pollination has been recorded. ἡ bot. agnocasto λαβὼν κηροῦ οὐγκίας δʹ, ἄγνου καρποῦ οὐγκίας ηʹ toma cuatro onzas de cera y ocho onzas del

εἶχον», Ισοκρ. δ. «ἡ πρὸς ὑμᾱς ἔχθρα», Ξεν.) 5. τον χρόνο ή, στην αρχαία Ελληνική, την ηλικία και, ειδικότερα τη χρονική εγγύτητα, η οποία όμως δηλώνεται

2 c. gen. que está en medio de ἀλλήλων Ph.Byz.Mir.1.2, γονάτων Rom.Mel.25.ηʹ.5. [Seite 198] in der Mitte, πόλεις, Städte mitten im Lande, im Gegensatz

γ) «κάνω του κεφαλιού μου» ή «κάνω το γούστο μου» ή «κάνω το κέφι μου» ή «κάνω ό,τι μού κατέβει» ή «κάνω ό,τι μού καπνίσει» ή «κάνω τα δικά μου» — ενεργώ