εσχατόμοιρος

Greek Monolingual

ἐσχατόμοιρος, -ον (Α)
αυτός που έχει την έσχατη μοίρα, το έσχατο μερίδιο.
[ΕΤΥΜΟΛ. < έσχατος + -μοιρος < μοίρα (πρβλ. ά-μοιρος, μεμψί-μοιρος)].