ακαταλόγιστος
From LSJ
οὐδ' ἄμμε διακρινέει φιλότητος ἄλλο, πάρος θάνατόν γε μεμορμένον ἀμφικαλύψαι → nor will anything else divide us from our love before the fate of death enshrouds us (Apollonius of Rhodes, Argonautica 3.1129f.)
Greek Monolingual
-η, -ο καταλογίζω
1. αυτός που σκέπτεται, μιλάει ή ενεργεί όχι σύμφωνα με τη λογική
2. ο ανεύθυνος για τους λόγους και τις πράξεις του λόγω διανοητικής αναπηρίας, ψυχικής διαταραχής ή μικρής ηλικίας
3. εκείνος που γίνεται παράλογα
«πράξη ακαταλόγιστη»
4. όποιος δεν μπορεί να υπολογιστεί, ο ανυπολόγιστος
5. το ουδ. ως ουσ. το ακαταλόγιστο.
