ἀστρόβλητος
Οὔτ' ἐν φθιμένοις οὔτ' ἐν ζωοῖσιν ἀριθμουμένη, χωρὶς δή τινα τῶνδ' ἔχουσα μοῖραν → Neither among the dead nor the living do I count myself, having a lot apart from these
English (LSJ)
ον,
A = ἀστροβλής, sun-scorched, Id.Juv.470a32, Thphr.HP4.14.7.
German (Pape)
[Seite 377] = ἀστροβλής, Arist. Iuv. et Sen. 6; δένδρα, versengt, Theophr.
Greek (Liddell-Scott)
ἀστρόβλητος: ον = ἀστροβλής, «εἰ τοῦ θέρους ἰσχυρὰ συμβαίνει καύματα καὶ μὴ δύναται τὸ σπώμενον ἐκ τῆς γῆς ὑγρὸν καταψύχειν, φθείρεται μαρανόμενον, καὶ λέγεται σφακελίζειν καὶ ἀστρόβλητα γίνεσθαι τὰ δέντρα» Ἀριστ. π. νεότητος 6, 3, Θεοφρ. Ἱστ. Φ. 4.14, 7, καθ’ Ἡσύχ. «ἀστροβλήτους· τοὺς ὑπὸ τοῦ κυνὸς βαλλομένους».
Spanish (DGE)
-ον
abrasado por el sol de las plantas agostado Thphr.HP 4.14.7, τὰ δένδρα Arist.Iuu.470a32, cf. Eust.1155.42.
Greek Monolingual
ἀστρόβλητος, -ον (Α)·αυτός που έχει καεί ή έχει μαραθεί από τον καυτό ήλιο.
[ΕΤΥΜΟΛ. < άστρον + -βλητος < (θ.) βλη-, βάλλω].
