ἐφηβεύω
ἀνιαρῶς τε φέρει τὴν τελευτὴν, καίτοι γε τὸν πρόσθεν χρόνον διαχλευάζων τοὺς μορμολυττομένους τὸν θάνατον, καὶ πρᾴως ἐπιτωθάζων → he bears death with grief, although in a former time he criticized, and mildly derided, those that were fearing death
English (LSJ)
A to be an ἔφηβος, arrive at man's estate, Str.14.1.18, Paus.7.27.5, Artem.1.54; οί ἐφηβεύσαντες those who have undergone the ephebic training, IG22.665, etc., cf. Hp.Ep.25; τὸ ἐφηβεῦον, = οἱ ἔφηβοι, Hld. 7.8.
German (Pape)
[Seite 1116] ein ἔφηβος sein, zum Jünglingsalter gelangen, Artemid. 1, 54; τὸ ἐφηβεῦον τῆς πόλεως, = οἱ ἔφηβοι, Hel. 7, 8; auch die Uebungen der Jünglinge anstellen, Paus. 7, 27, 5.
Greek (Liddell-Scott)
ἐφηβεύω: εἶμαι ἔφηβος, φθάνω εἰς ἐφηβικὴν ἡλικίαν, Παυσ. 7. 27, 5, Ἀρτεμίδ. 1. 54· οἱ ἐφηβεύσαντες, οἱ γενόμενοι ἔφηβοι, Συλλ. Ἐπιγρ. 265, 272Β, 275-6, κ. ἀλλ.· τὸ ἐφηβεῦον = οἱ ἔφηβοι, Ἡλιόδ. 7. 8.
French (Bailly abrégé)
1 être adolescent;
2 se livrer aux exercices de l’adolescence.
Étymologie: ἔφηβος.
Greek Monolingual
ἐφηβεύω (Α) έφηβος
1. είμαι έφηβος, φθάνω στην εφηβική ηλικία
2. επιγρ. «oἱ ἐφηβεύσαντες» — αυτοί που έχουν γίνει έφηβοι
3. (το ουδ. μτχ. ενεστ. ως ουσ.) τὸ ἐφηβεῡον
οι έφηβοι.
