ὀνομαστής
From LSJ
Οἷς μὲν δίδωσιν, οἷς δ' ἀφαιρεῖται τύχη → Fortuna multos spoliat, alios munerat → Den einen gibt, den andern aber nimmt das Glück
English (LSJ)
οῦ, ὁ,
A autumator, Gloss. II ὀ. τῆς δεκαπρωτείας Κυρίλλου nominator of C. for the δεκαπρωτεία, BGU96.9 (iii A.D.).
German (Pape)
[Seite 349] ὁ, der Benennende, Nennende (?).
Greek (Liddell-Scott)
ὀνομαστής: -οῦ, ὁ, ὁ ὀνομάζων, ὁ δίδων ὄνομα, Γλωσσ.
Greek Monolingual
ὀνομαστής, ὁ (Μ) ονομάζω
αυτός που δίνει όνομα, που ονομάζει.
