πετεηνός

German (Pape)

[Seite 605] ep. gedehnt statt πετηνός, w. m. s.

Greek (Liddell-Scott)

πετεηνός: -ή, -όν, Ἐπικ. τύπος τοῦ πετεινός, πετηνός.

French (Bailly abrégé)

ή, όν :
1 qui peut voler : τὰ πετεηνά IL les volatiles, les oiseaux;
2 qui est déjà en état de voler.
Étymologie: πέτομαι.

English (Autenrieth)

(πέτομαι): flying, winged, fledged, Od. 16.218; as subst., πετεηνά, flying things, birds.

Greek Monolingual

-ή, -όν, Α
βλ. πετεινός.