ἧς ἂν ἐπ' ἐλάχιστον ἀρετῆς πέρι ἢ ψόγου ἐν τοῖς ἄρσεσι κλέος ᾖ → of whom there is least talk either for praise or blame, of whom there is least notoriety among the men either for praise or blame
και φέστα, η, Ν
1. γιορτή, πανηγύρι
2. μτφ. δυσάρεστη ιστορία ή περιπλοκή που επιφέρει διασυρμό.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ισπ. fiesta, ιταλ. festa < λατ. festum «γιορτή», ουδ. του επίθ. festus «εορταστικός»].