νυστακτής

English (LSJ)

οῦ, ὁ,

   A drowsy, ὕπνος Ar.V. 12, Alciphr.3.46.

Greek (Liddell-Scott)

νυστακτής: -οῦ, ὁ, ὁ ποιῶν τινα νὰ κλίνῃ κάτω τὴν κεφαλήν, νυστακτὴς ὕπνος Ἀριστοφ. Σφ. 12, Ἀλκίφρ. 3, 46.

French (Bailly abrégé)

οῦ;
adj. m.
qui penche ou fait pencher la tête.
Étymologie: νυστάζω.

Greek Monolingual

νυστακτής, ὁ (Α) νυστάζω
(για τον ύπνο) αυτός που αναγκάζει κάποιον να κλίνει το κεφάλι προς τα κάτω.

Greek Monotonic

νυστακτής: -οῦ, ὁ, αυτός που κάνει κάποιον να κλίνει προς τα κάτω το κεφάλι του, σε Αριστοφ.