βρυχηδόν

English (LSJ)

Adv., (βρύχω)

   A with gnashing of teeth, AP9.371.    II (βρυχάομαι) with bellowing, A.R.3.1374, Nonn.D.29.311.

German (Pape)

[Seite 466] heulend, brüllend, Ap. Rh. 3, 1374; Nonn.; vom Hunde Ep. ad. 419 (IX, 371).

Greek (Liddell-Scott)

βρῡχηδόν: ἐπίρρ. (βρύχω) μὲ τρίξιμον τῶν ὀδόντων, Ἀνθ. ΙΙ. 9. 371. ΙΙ. (βρυχάομαι) μὲ βρυχηθμόν, Ἀπολλ. Ρόδ. Γ. 1374, κ. ἄλλοι.

French (Bailly abrégé)

adv.
1 en mugissant;
2 en grinçant des dents.
Étymologie: βρυχάομαι, -δον.

Spanish (DGE)

(βρῡχηδόν)
adv.
1 a mordiscos, haciendo rechinar los dientes de una morsa o perro marino AP 9.371, A.D.Adu.197.26.
2 con rugidos de combatientes en comparación c. animales, esp. perros, A.R.3.1374, Nonn.D.29.311.

Greek Monotonic

βρῡχηδόν: (βρύχω), επίρρ., μέσω του τριξίματος των δοντιών, σε Ανθ.

Russian (Dvoretsky)

βρῡχηδόν: adv. рыча Anth.