σιδήρειος

German (Pape)

[Seite 879] poet. = σιδήρεος, w. m. s.; – σιδήρειον, = σιδήριον, Schol. Eur. Hipp. 222.

French (Bailly abrégé)

α, ον :
1 de fer;
2 dur comme le fer, inflexible, impitoyable;
3 qui provient du fer.
Étymologie: σίδηρος.

English (Autenrieth)

of iron; ὀρυμαγδός, ‘of iron weapons,’ Il. 17.424; fig., οὐρανός, κραδίη, θῦμός, ‘hard,’ ‘unwearied,’ etc., Il. 22.357, Il. 24.205, Od. 12.280.

Greek Monolingual

-είη, -ον, Α
(επικ. τ.) βλ. σιδηρούς.

Russian (Dvoretsky)

σῐδήρειος: дор. σῐδάρειος 3 (ᾱ)
1) железный (κορύνη Hom.);
2) издаваемый железом, лязгающий (ὀρυμαγδός Hom.);
3) словно из железа, безжалостный (ἦτορ Hom.).