σιτέομαι
ὡς οὐ δικαίως θάνατον ἔχθουσιν βροτοί, ὅσπερ μέγιστον ῥῦμα τῶν πολλῶν κακῶν → since unjustly men hate death, which is the greatest defence against their many ills
French (Bailly abrégé)
-οῦμαι;
impf. ἐσιτούμην, f. σιτήσομαι, ao. ἐσιτήθην;
se nourrir : τι ou τινι de qch ; fig. avec acc. : se nourrir (d’espérances, de sagesse, etc.).
Étymologie: σῖτος.
Greek Monotonic
σιτέομαι: Ιων. γʹ πληθ. παρατ. σιτέσκοντο· μέλ. σιτήσομαι, αόρ. αʹ ἐσιτήθην, Ιων. γʹ πληθ. παρατ. σιτέσκοντο, μέλ. σιτήσομαι, αόρ. αʹ ἐσιτήθην, Δωρ. και ποιητ. σιτάθην (σῖτος)·
1. λαμβάνω τροφή, τρώω, τρέφομαι, σε Ομήρ. Οδ., Ηρόδ.
2. με αιτ., τρέφομαι με κάτι, τρώω κάτι, σε Ηρόδ.· μεταφ., σιτέομαι ἐλπίδας, σε Αισχύλ.· τὴν σοφίαν, σε Αριστοφ.
Russian (Dvoretsky)
σῑτέομαι: кормиться, питаться: σ. τι Her., Arph., Arst., Theocr. и τινι Xen. питаться чем-л.; ἐν πρυτανείῳ σ. Plat. получать (даровое) питание в пританее; ἐλπίδας σ. Aesch. питаться надеждами.
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
σιτέομαι [σῖτος] imperf. iter. σιτέσκοντο; poët. aor. pass. σιτήθην, eten, zich voeden met; overdr.. ἐλπίδας σ. zich voeden met hoop Aeschl. Ag. 1668; ὁ πόλεμος οὐ τεταγμένα σιτεῖται oorlog voedt zich niet met vastgestelde rantsoenen Plut. Crass. 2.9.
