λικμώ
ἀλλ' ἐπὶ καὶ θανάτῳ φάρμακον κάλλιστον ἑᾶς ἀρετᾶς ἅλιξιν εὑρέσθαι σὺν ἄλλοις → even at the price of death, the fairest way to win his own exploits together with his other companions | but even at the risk of death would find the finest elixir of excellence together with his other companions | but to find, together with other young men, the finest remedy — the remedy of one's own valor — even at the risk of death
Greek Monolingual
(AM λικμῶ, -άω)
λικμίζω, λιχνίζω («καθαροῡμεν τὸν σῑτον λικμῶντες», Ξεν.)
αρχ.
1. μτφ. διασκορπίζω κάτι σαν άχυρο («καὶ λικμήσω αὐτοὺς εἰς τὰς χώρας», ΠΔ)
2. εξαφανίζω, καταστρέφω («ἐφ' ὅν δ' ἄν πέσῃ λικμήσει αὐτὸν», ΚΔ).
[ΕΤΥΜΟΛ. Οι τ. λικμῶ, λίκνον < νικμᾶν, νίκνον, με ανομοίωση, < nik-, μηδενισμένη βαθμίδα της ΙΕ ρίζας neik- «λιχνίζω σιτηρά» — στον τ. νικμᾶν ανάγεται και το θ. -νικ-, που απαντά στον τ. εὐ<νι>κμητον
εὐλίκμητον (Ησύχ.), καθώς και το υστερογενές ρ. ἰκμῶ «λιχνίζω» με σίγηση του αρκτικού ν-. Στον Ησύχ. μαρτυρούνται επίσης οι γλώσσες: νεῖκλον και νίκλον
το λίκνον, νικλεῖν
λικμᾶν, νεικλητήρ
λικμητήρ. Οι λ. λικμῶ, λίκνον συνδέονται πιθ. με λιθουαν. niekoju, λεττον. niēkat «λιχνίζω σιτάρι», ουαλ. nithio.
ΠΑΡ. λίκμηση(-ις), λικμητήρ, λικμητής, λικμητικός
αρχ.
λικμητός, λίκμητρα, λικμός
αρχ.-μσν.
λικμήτωρ.
