διῃρημένως
From LSJ
Χωρὶς γυναικὸς ἀνδρὶ κακὸν οὐ γίγνεται → Non ullum sine muliere fit malum viro → Kein Unglück widerfährt dem Mann, der ledig bleibt
English (LSJ)
Adv., (διαιρέω) A separately, M.Ant.11.6, Alex.Aphr. in Metaph.296.4, Hld.10.23.
Greek (Liddell-Scott)
διῃρημένως: ἐπίρρ. (διαιρέω) χωριστά, Ἡλιόδ. 10. 23.
French (Bailly abrégé)
adv.
séparément.
Étymologie: part. pf. Pass. de διαιρέω.
Spanish (DGE)
adv. sobre el part. perf. pas. de διαιρέω por separado, separadamente ὅλον δι' ὅλων δ. βλέπειν M.Ant.3.11, cf. 11.16, Alex.Aphr.in Metaph.296.4, Hld.10.23.1, Gr.Nyss.Or.Catech.13.18, Marc.Er.Opusc.M.65.1124A, δ. ... ὑφεστῶσαι (αἱ ὑποστάσεις) Seu.Ant. en Eust.Mon.Ep.539, cf. Iust.Imp.Edict. en Euagr.Schol.HE 5.4 (p.198), Sch.Er.Il.1.30, οὐ δ. op. ὑφ' ἕν ‘junto’, Sch.Ar.Pax.153a.
