κεφαλοθραύστης

Greek Monolingual

ο
1. ρόπαλο που χρησιμοποιούν οι πρωτόγονοι ως όπλο
2. μτφ. κείμενο ακατανόητο ή δυσεπίλυτο πρόβλημα, σπαζοκεφαλιά.
[ΕΤΥΜΟΛ. < κεφαλ(ο)- + -θρανστης (< θραύστης < θραύω «σπάω»), πρβλ. καρυο-θραύστης, κυματο-θραύστης. Η λ., στον λόγιο πληθ. τύπο κεφαλοθραῦσται, μαρτυρείται από το 1895 στην εφημερίδα Ακρόπολις].