δυσοιώνιστος

English (LSJ)

ον, = δυσοιωνιστικός (ill-omened), Ph. 2.542, Hermog. Stat. 3, Luc. Eun. 6, DC. 41.49.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
de mauvais augure.
Étymologie: δυσ-, οἰωνίζομαι.
Syn. δύσορνις.

Spanish (DGE)

-ον
de mal agüero de aves, Ph.2.542, Sch.Ar.Lys.506, glos. a δύσορνις Sch.A.Th.838c, de pers., Hermog.Stat.25, θέαμα Luc.Eun.6, ἡ ... σιδήρου τομή Sor.2.6.10, del n. de una ciudad, D.C.41.49.3, χρήσασθαι δὲ τοῖς ἐνταφίοις δυσοιώνιστον ὑπολαμβάνω Charito 1.13.11.

Greek Monolingual

δυσοιώνιστος, -ον (Α)
ο δυσοίωνος.

Russian (Dvoretsky)

δυσοιώνιστος: предвещающий дурное, зловещий (θέαμα Luc.).