ταχύγλωσσος

English (LSJ)

ον, quick of tongue, talking fast, Hp.Epid.2.6.1, Ruf.Fr.70, etc.

German (Pape)

[Seite 1076] schnellzüngig, voreilig im Reden, Hippocr.

Greek (Liddell-Scott)

τᾰχύγλωσσος: -ον, ὁ ταχεῖαν ἔχων γλῶσσαν, ταχέως λαλῶν, Ἱππ. 1050D, κλπ.

Greek Monolingual

-η, -ο / ταχύγλωσσος, -ον, ΝΑ
αυτός που μιλά γρήγορα
νεοελλ.
1. ιατρ. αυτός που πάσχει από ταχυγλωσσία
2. το αρσ. ως ουσ. ο ταχύγλωσσος
ζωολ. γένος μονοτρήματων θηλαστικών της Αυστραλίας.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ταχυ- + -γλωσσος (< γλῶσσα), πρβλ. βραδύ-γλωσσος].