πραϋμενής
From LSJ
στεφανηφορήσας καὶ ἱερατεύσας → having worn the crown and having had the priesthood
English (LSJ)
ές, of gentle spirit, Hsch., in Adv. πραϋμενῶς; in form πρηϋμενῶς, IG14.2012A40 (Sulp.Max.); more freq. in the contr. form πρευμενής (q.v.).
German (Pape)
[Seite 696] ές, sanftmüthig, ursprüngliche Form von πρευμενής; Hesych. hat πραϋμένως, προθύμως.
Greek (Liddell-Scott)
πρᾱϋμενής: -ές, «ὁ πράῳ τῷ μένει χρώμενος» Ἡσύχ. ἐν τῷ ἐπιρρ. -νῶς.
Greek Monolingual
-ές, Α
βλ. πρεϋμενής.
