διψυχέω
From LSJ
Καλόν τοι τὸ ταύτης τῆς γῆς ὕδωρ, κακοὶ δὲ οἱ ἄνθρωποι. → Sweet is the water of this land, but the people are bad.
Greek (Liddell-Scott)
διψῡχέω: διχογνωμῶ, ἐνδοιάζω, διστάζω, Κλήμ. Ἐπ. 1. 23.
Spanish (DGE)
dudar, vacilar, ser o estar indeciso μὴ διψυχῶμεν, ἀλλὰ ἐλπίσαντες ὑπομείνωμεν 2Ep.Clem.11.5, cf. Herm.Vis.4.1.4, Origenes Dial.6, Pall.H.Laus.38.8, Cyr.Al.M.72.113D, διψυχήσας ἀβούλως dudando insensatamente Cyr.Al.Luc.1.261.7
•c. giros prep. estar dudoso acerca de τί διψυχεῖς περὶ τῶν ἐντολῶν; Herm.Sim.6.1.2, ἐὰν μὴ διψυχήσωσιν ἐπὶ ταῖς ἐντολαῖς Herm.Sim.8.11.3.
German (Pape)
[ῡ], geteilter Seele, zweifelhaft sein, Sp., bes. K.S.
