ολόσωμος

Κακοῦ γὰρ ἀνδρὸς δῶρ' ὄνησιν οὐκ ἔχει → Nil utilitatis improbi in donis viri → Geschenke eines Schurken sind nicht von Gewinn

Menander, Monostichoi, 292

Greek Monolingual

-η, -ο (ΑΜ ὁλόσωμος, -ον)
αυτός που έχει ή περιλαμβάνει όλο το σώμα ή αυτός του οποίου το σώμα είναι πλήρες
νεοελλ.
(το ουδ. πληθ. ως ουσ.) τα ολόσωμα
ζωολ. μικροσκοπικοί οργανισμοί χωρίς ειδικά όργανα, τών οποίων το σώμα δεν φέρει καμία υποδιαίρεση
μσν.
με ολόκληρο το σώμα, πλήρης, παντελής, ολοκληρωτικός.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ὁλ(ο)- + σῶμα, τ. σχηματισμένος από το θ. της ονομ. αντί ὁλοσώματος (πρβλ. μεγαλόσωμος). Η λ. ως επιστημον. όρος της Νέας Ελληνικής είναι αντιδάνεια, πρβλ. αγγλ. holosomata].