ἀδιεξίτητος

ἐν δὲ δικαιοσύνῃ συλλήβδην πᾶσ' ἀρετὴ ἔνι → in justice is all virtue found in sum, in justice is every virtue there is, in justice every virtue is brought together, justice contains in itself all the virtues

Click links below for lookup in third sources:

Full diacritics: ἀδιεξίτητος	Medium diacritics: ἀδιεξίτητος	Low diacritics: αδιεξίτητος	Capitals: ΑΔΙΕΞΙΤΗΤΟΣ
Transliteration A: adiexítētos	Transliteration B: adiexitētos	Transliteration C: adieksititos	Beta Code: a)dieci/thtos

English (LSJ)

ἀδιεξίτητον, (διέξειμι)
A that cannot be exhausted, inexhaustible, infinite in extent or infinite in duration, Arist.Ph.207b29, cf. Alex.Aphr.in Top. 86.27, Plot.2.4.7, al.; αἰών Ph.1.554.
2 with no outlet, ἄγυια Orib.9.20.3.

-ον
I 1fil. que no puede ser recorrido de principio a fin e.e. inacabable, ilimitado, inconmensurable τὸ ἄπειρον Arist.Ph.207^b29, Plot.2.4.7, Phlp.Aet.10.21, cf. Alex.Aphr.in Top.86.27, Ph.2.204, αἰών Ph.1.554
•subst. τὸ ἀδιεξίτητον = inconmensurabilidad διὰ τὸ ἀδιεξίτητον ἄπειρον ὕπαρχον Procl.Inst.94
•subst. τὸ ἀδιεξίτητον = lo inescrutable τοῦ ζητουμένου Gr.Nyss.Eun.1.368.
2 que carece de salida ἄγυια Orib.9.20.3, ὁδός Socr.Sch.HE 1.20.10, ὁ τοῦ βίου λαβύρινθος Gr.Nyss.Or.Catech.87.10.
II adv. ἀδιεξιτήτως = de modo inagotable, ilimitadamente ἄπειρον ὑποτίθεται ὡς ἀ. καταμετρουμένον Simp.in Cat.147.15.

ἀδιεξίτητος: -ον, (διέξειμι) ὅ,τι δὲν δύναταί τις νὰ διεξέλθῃ, νὰ ἐξακριβώσῃ, Ἀριστ. Φυσ. 3. 7, 5, «ἀδιεξέλευστος», Σουΐδ.

ἀδιεξίτητος: (ξῐ) не могущий быть пройденныи до конца, т. е. необозримый, бесконечный (τὸ ἄπειρον Arst.; ὑπόθεσις Sext.).

nicht durchzugehen, nicht auseinander zu setzen, Arist. phys. ausc. 3.7 und Sp.