περισσωματικός

English (LSJ)

Att. περιττ-, ή, όν,

   A of the nature of περιττώματα, excretive, excrementitious, ἀπόκρισις Arist.PA 681b36 ; ὑγρότης Plu.2.130b ; π. [μόριον] for excretion, Arist.HA531a29, etc.    2 of persons, abounding in περιττώματα, ib.584a6, Pr. 873a18 ; σώματα Id.GA766b35 (Comp.); βρέφη Alex.Aphr.Pr.1.2 ; π. καὶ παχὺς τὴν σάρκα, of a pig, Jul.Or.5.177c.

German (Pape)

[Seite 593] att. -ττωματικός, zum Koth oder Harn, übh. zur Unreinigkeit gehörig, Arist. u. Sp., wie Plut.